bugün

ceyhun yılmaz

vurucu diyebileceğimiz şiir ve sözleri bir boks maçını andırıyor. ilk satırlarda temastan kaçınmaya çalışıyor, ortalara geldiğinizde de sağlı sollu darbeler karşısında sadece yüzünüzü koruyabiliyorsunuz. en son cümlelerde ise öyle bir kroşe geliyor ki bu ancak nakavt anına benzetilebilir.
(bkz: yazma demiyorum hobi olarak yine yaz)