önce the godfather'ı izlemekten olsa gerek, brando'nun arada şamaroğlanı muamelesi görmesini yadırgadığım filmdir. demek ki "baba" olmaya giden yolda rol icabı da olsa itilip kakılmaya katlanılabiliniyor. sendikacı rolündeki lee j cobb ise 12 angry men'de olduğu gibi -ki bu film de on the waterfront'tan sonradır- yine asabi, saldırgan bir kişilikte rol kesiyor. peder'in malloy'u sakinleştirmeye çalışırken barmenden kendisine de bira istemesi ilginç bir enstantane olarak hafızada yer ediyor.
