hey...burukça başlayan yeni bir gün
ben nasıl mıyım?
dudaklarımda iftiraların tadı.
ben aklı bir dirayetin yetim çocuklarında harcadım
meleksi şeytanın o sinsi omuzlarına yaslanıp.
bak efendi hayat ne zor,kararı ver
ve beklemez ki kimse zorda itinayla paslanıp.
huzura ermek isteğiyle günahlarını toplayıp
bir türkü tutturur misali
cesaretime saklanırdı hüsran.
benim cüzdan dolmadı kusurlarımda var bir çare
dost bir kahpe sahnenin tam ortasında hepsi sahte.
badirelerle geçer sanıldı kimisi aşkı buldu
sürüklendi kasvetin yan etkisiyle metrelerce
kimse yok ki bildiren bulunduğum şu mahali
dört duvarla sevişmekti yalnızlığın en zor hali
bir nefes ve bir kağıttan ibaret tüm mecalim
toplayın valizleri şafak göründü ahali.
zaman geçiyor önünümüzden döküyor saçlarımı yaprak misali
taman deyişine kanıyorum malesef
yine asılıyor yüzüm kurtar bu hali
çabam hüsrandan geçer
bu yola takılıyorum yere saçılıyorum ben,
bilmezler karmaşık şu halimi.
kafese koy süpürge ettiğin saçların,hayatın maddiyatlı kaygıların,
dert dışında birde bahtın.
sen basit bir insansın ve insanlar insanlık dışı,
vukaatta fail benim bir son var,ve birde başı.
aklın başını zorlamazsa gel bu derdi sen taşı
gözüne batacak insanı kader unutmadan kaşır
birine çarpacaktır sivri cümlemin ağır taşı
kimine gençliğinde makul oldu ermeden yaşı.
tıkanıyorsa hislerin apansız ihtişam selin
ben istedikçe siz gelin ben istedikçe hep verin,
diyende oldu ömrün sahte caddelerinde.
koşan çocuktu mutluluk çalındı benden üzgün hallerimde.
cesaretin bir aynasıydı belki beyaz saçlarım,
ve mutlulukta vardı reyhan'ın küçük hayallerinde
huzuru burda istedikçe kaçtı elden tutamadım
ve bir ateş yanar öfkemin mahallerinde.
zaman geçiyor önünümüzden döküyor saçlarımı yaprak misali
tamam deyişine kanıyorum malesef
yine asılıyor yüzüm kurtar bu hali
çabam hüsrandan geçer
bu yola takılıyorum yere saçılıyorum ben,
bilmezler karmaşık şu halimi.
