"öleceğin anı bilmek isteR misin" soRusuyla başladı gece. sonRa soRu süRekli şekil değiştiRdi. geleceği görüpte değiştiRememenin nekadar ızdıRap vereceğini falan konuşuyorlaRdı yanındakileR. olacakları bilmek. ama müdahale edememek biRinin başına gelecek en büyük lanet gibiydi. 5 saniye sonRa kasıklaRına yiyeceğini bildiğin biR tekmeyi durduRamamak mesela. yada seni öptükten sonRa ağız kokun yüzünden koşaRak kaçan kızı göRüp, hikayeyi hiç değiştiRememek. kızı öpmeme hakkını kullanamamak.
etRafında tüm bunlaR konuşulurken, onun gözleRi salonun diğeR köşesinde, elektRikli sobanın hemen önünde, yeRde otuRup duvaRa yaslanmış, siyah saçlı, dudakları oldukça kalın, eskimiş biR kot ve mavi tişöRt giymiş kıza takılmıştı. bu insan yığınının içinde, kendini, bu kıç kadaR salondaki vucutlaRdan soyutladığı besbelliydi kızın. sanki oRada değilmiş gibi biR havası vaRdı. aynı odada ama faRklı bir paRalel evRende yaşıyoR gibiydi. kıza baktıkça kalp atışlaRı yavaşlıyoRdu.10 dakika daha böyle bakmaya devam edeRse zamanın duRacağını düşündü. kalkıp yanına gitmek istedi kızın.
ancak etRafında konuşulanlaR yüzünden olasılıklaRı düşünmeye başladı isteR istemez. onlarca selamlama ve muhabbeti sürdüRme kompozisyonu yaRattı kafasında ve hep en kötü sonuçlaRını düşündü. sonRa geleceği göRememeye lanet yağdıRdı içinden.
otuRduğu yeRden doğRuldu. ayağının altındaki biRa şişesine çaRpıp yeRe düşüRdü. neyseki şişe boştu ve içeRideki güRültüden kimse sesi duymamıştı. salonda 12 kişileRdi ama kızla aRasında mucize gibi hiç kimse yoktu. sonunda kızın olduğu bir koRidoRdan geçiyoR gibiydi. gelecek umRunda olmadı biR an. şu anda yaptığı şeyin heyecanıyla yaRım saniye ileRisini düşünemez olmuştu. yaptığı tüm planları unuttu. kalbi bukez hızlı atmaya başladı ki bu zamanın da hızlı aktığına işaRetti. kız nekadaR yavaş yaşıyoRsa, o okadaR hızla uzaklaşıyoRdu sanki zamanda. bu açığı kapamak için adımlaRını hızlandıRdı. kıza yetişmeliydi, kaybedemezdi onu. nihayet kızın yanına geldiğinde soRgusuzca oturdu yanına.
-sen öleceğin anı bilmek isteR miydin ? diye soRdu kıza biR anda. kendide bilmiyoRdu neden böyle biRşey sorduğunu. ama soRmuştu işte ve geleceği göRemediği gibi, geçmişe hiç el atamıyoRdu.
kız gözleRini tavandan aldı ve başını yavaşça ona çeviRdi. daha önce hiç bukadar buğulu gözleR göRmemişti. kızın gözlerine bakmak cenneti göRmek gibiydi. işte zaman şimdi sahiden duRmuştu çocuk için. ne geçmiş, ne gelecek. o 'an'a, kızın gözleRindeki sihiRle hapsolmuştu sanki. kızın dudaklaRında hafif biR gülümseme beliRdi.
- 'hayır' dedi tüm güzelliğiyle 'bilmek istemezdim' .. 'neden' diye soRdu çocuk. kız anlattı. çocuk soRdu, kız anlattı. saatlerce konuştulaR. salonda en son ikisi kalana kadar konuştular. sonRa çocuk kıza ;
-'seni öpeceğim anı bilmek isteRmiydin' diye soRdu. artık öpüşecekleRi apaçıktı. sadece zamanı bilmiyoRlaRdı ve ölmek gibi öpüşmeninde zamanını bilmenin keyifli olmayacağını düşündü ikiside.
-'beni öpeceğin anı zaten biliyoRum' dedi kız. 'tıpkı ölmek gibi'
bu cevap hiç beklenmedikti ve çocuk aRkasından ne geleceğini meRak edeR olmuştu. nasıl bilebiliRdi ki öleceği anı ve daha önemlisi kızı öpeceği anı.
-'senin aksine' dedi kız 'ben geleceğimi değiştiRebiliRim. nezaman öleceğimi bilmiyoRum ama nezaman ölmeyeceğime ben kaRaR veRiRim. tıpkı beni nezaman öpeceğini bilmeyipte, seni nezaman öpeceğimi bildiğim gibi. beni öpeceğin an, benim seni öpeceğim andıR. ve inan bana bu 3 saniye içinde olacak'...
..
oldu.. 3 saniye sonRa öpüşmeye başladılaR. ikiside bu öpüşmenin nezaman biteceğini biliyoRlaRdı aRtık. geleceği görmek göReceli olaRak mümkündü o an. öpüşme, istedikleRi anda bitecekti ve ikisininde en son istediği şeydi bu.
ve istemedikleRi biR şeyi yapmak zorunda değilleRdi...
