sultangazi

içinde yaşadığım ama yaşamaktan da nefret ettiğim güzide ilçe. her allahın sabahında o tramwaya binmek, tramwayın o ahırımsı kokusunu çekmek. hemen tüm gençlerinde bir kişilik bozukluğu bulunduğunu düşündüğüm ilçedir, havasından mı suyundan mı neyse.
yolları her daim çamurludur, taş ocaklarına girip çıkan kamyonlar dolayısıyla da asfaltları her zaman bozuktur, yamalıdır. kaldırımlarını marketler işgal etmiştir, zabıtaya yapılan şikayetlere rağmen bir şey değişmemiştir.
sen istediğin kadar spor kompleksi, gezi parkı, su çeşmesi yap. spor kompleksine giden adam bulduğu ilk tenha yere sıçacak, havuzuna işeyecek, gezi parkına giden adam çiçeği ağacı yolacak, çevre düzenlemesi adına yaptığın su çeşmesinin renkli lambalarını patlatacaktır.

son olarak da, ilçenin değişik yerlerine yerleştirilen billboardlara asılan reklamların sabahında yırtılması üzerine içinde yaşayanların insan olmadığından emin olduğumdur.

(bkz: sözüm meclisten dışarı)