bir zamanlar buralar hep yeşillikti, çayır idi, çimen idi... o vakitler bi' ekşi baba türbesi vardı, her boş vaktimizde gider ve dilek dilerdik, derdik ki: '' bi' gün biz de ekşi cumhuriyetinde klavye çatlatabilecek miyiz, bizim de boy boy entarilerimiz olacak mı?'' ve uhrevi bi ses '' tabii ki, neden olmasın! uslu bir çaylak olursanız, sabırla imtihana hazırsanız siz de bi' gün ekşi de olabilirsiniz'' diye fısıldardı kulağımıza. yıllar yılları, seri eksiler artıları, moderatör yazarları kovaladı ve bugün gelinen noktaya baktığımızda şunu çok net söyleyebiliriz ki; '' nickim neydi lan benim, e-posta zaten uçtu kafadan, off ulen off!''
