seni ben sevdim, avucunda bir serçeyi uçurur gibi, özgürlük nedir?
ben sevdim, bir karınca koşusu soluksuzluğunda, kanlı mektup yazar gibi değil, bileğimden sızan al suda canım olduğunu bile bile, içimi içime akıtarak.. jilet ucu sözcüklerini saklayıp gerdanıma.
durmadan döndürdüm parmak ucumda dünyayı, bir kareye tutsak bakış gibi değil, sarhoşluktan düşerken yalancı gülüşe ağıt yakarak..
seni ben sevdim, kıyılmaz kanatları yakarak, masum kimdir?
kıvrımlarıyla seviştim acının, aldatmadan tenimi.
inançsız masallara üvey anne bakışlarımı toplayıp, kırık uzattım saçlarımı.
dokunmadın..
seni ben sevdim, en çok ben sevdim üçe kadar sayar gibi, üç de dolandım, bildiğini anlamadığın halde.
biçkin ömür zamanına ekleyip, zamanı sana ekleyip.
seni ben sevdim, damarı kesik tutuşumun acıtması gibi benzerlik noktalarında ölerek, soluk satıp geri dönerek..
seni ben sevdim, al ormana kızıl kurdu salıyorken, kırıyorken bakışımı, bir bir geçiyorken çuvaldızla dudaklarımdan.
en çok ben sevdim beşiğinde kırık uyumayı..
en çok seni, beni bile bile ben sevdim..
ben sevdim basit tümceler ve bıkkın tekrarlar boyunca..
