normaldir. çünkü mükemmelleşmek, ancak kişinin kendine karşı mücadelesinin sonucu olabilir.
"haydin hobaaa! bu günden itibaren mükemmelleşmeye başlıyoz var mısınız lan?"
gibi bir söz sarfedemezsiniz.
senin ulaşmak istediğin noktaya erişebilmeyi boşver, erişmeye çabalamayı bile düşünemeyecek kapasitede ya da kişilikte olanlar, senin ile elbet bu yolda ilerleyemez. bunu bekleyemezsin kimseden. bu yolda bir başınasın. "doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar" gibi bir durum yani. ya yanlışlara ve yanlış içindekilere karşısındır ya da onlarla birliktesindir.
mükemmelliğe giden yolda yaşanan yalnızlık; aydınlığı, ancak akşam üzeri alaca karanlığı kadar olan bir yerden, daha aydınlık bir yere varmak için geçtiğin uzun ve zifiri karanlık bir koridor kadar korkutucu olabilir. ilerlediğinde ışığı görürsün. yapman gereken yürümeye devam etmek. ve sonunda ihtiyaç duyduğun ışığa kavuşmak.
