herhangi bir yerde denk geldiğinde oturup soluklanmadan tekrar keyifle izlenebilecek filmdir. * hatta izlerken gene bir övme, hakkı teslim etme durumu fazlasıyla olur. arabesk kültürle gelen yozlaşmayı o kadar naif ele alır ki bu yapıt 20 yılı değil bilmem kaç yılı da bitirse bazı realiteler bu toplumun aksayan yönleridir tüm doğallığıyla. izlerken hem oyunculara hem yavuz hocaya gıptayla bakıyorum bu bağlamda.
iyi düşünülmüş çıktığı dönem itibariyle efsane olmuştur bu yapıt.
gene bu tarz sanat, yozlaşma ve bize dair sosyal tespitleri keyifle aktaran belki bir muhsin bey olamasa da duruluğuyla akıllarda yer eden bir kemal sunal filmi için **
(bkz: düttürü dünya)
10 üzerinden 10!
