bugün

öykü

Bulutlar içleri dişliyor, yenik Yapraklar altında, çimlere uzandığında okyanuslardan dalgalar kopup geliyor. Burada öyküler hep böyle biter, kuşlar uyanır, biz susarız. Kanatsız gökyüzüne uçarız, yükselip eskitiriz yaşadıklarımızı. Başka oluruz, azalırız. Kırlangıçlarımızı kovarız gökyüzünden, sesleniriz bulutlara -acıt!- Yıldız oluruz sonra. Yasaklarız, yalanlarız, çoğalırız. Başka bir dil buluruz kendimize, başka hayatlar. giderken döner ve gecikiriz herşeye..*