okulda olması ya da ders çalışması gereken bir yaşta, bir saatte hayvan otlatmak zorunda kalan kızın ölümüdür. doğduğu coğrafya, yaşadığı şartlar, hatta yaşadığı ülke için süpriz olmayan bir ölüm şeklidir. doğuda herhangi bir yerde patlamayan bir mayın, batıda herhangi bir yerde patlatılan bir bomba yüzünden ölmek mümkündür benim ülkemde. insan olmak demişken. ceylan'a üzüldüğümüz kadar, ankara'nın, istanbul'un bir semtinde pkk'nın patlattığı bombalar yüzünden ölenlere de üzülsek biraz daha insan olur muyuz? ya da ceylan'ı propaganda malzemesi yapmasak biraz daha vicdanımız temizlenmez mi? sadece üzülsek, allah rahmet eylesin desek, kınasak. ama olmaz benim ülkemde. bazı yazarlar ceylan'ı yazar, diğerlerini unutur es geçer. bazıları da tam tersi, ceylan hiç bir şeydir, istanbul'da ölen biri her şey. pkk'nın öldürdüğünü kınamak devletle, ulusalcılarla aynı safta olmak demektir. devlet kurşunu ile öleni kınamakta pkk ile aynı safta olmaktır benim ülkemde. orta yolu bir bulabilsek, biraz daha insan olabilsek. ötesinde ise; asker ile teröristi aynı kefeye koyan, hatta askeri faşist, teröristi özgürlük savaşçısı olarak kabul eden demoktratlar vardır benim ülkemde. eğer aydınlar demokrasiyi böyle algılabiliyorsa allah benim ülkemi faşizmden ve dahi sosyalizmden korusun, gerçekten korusun. demokrasi gibi bir uzlaşma ve tahammül sistemini bu hale getirebiliyorsak varın gerisini siz düşünün.
