bir devrin bitip yeni bir devrin başladıgı andır, gündür, hüzünlüdür. artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır.
özetle, klasik can eğrisi gibi olur hayatın. baslangıcta anne-yemekler-o temiz yatak burnunda tüter, evine geri dönmek istersin. sonra alısırsın tabiki, nelere alışmıyor insan. çevre yaparsın. arkadaslar, barlar, gez-toz... son sene gelir cat diye, anlamazsın nasıl geçti. tez yaz derler bu sene biter mi len dersin mezun olmalıyım. o da biter, en nihayetinde her şey bitiyor.. velhasıl tırs tırs geri dönersin annen yine yavrum hiç yemek yemiyorsun, baban saat kac oldu nerdesinlere başlar sen hala onsekizmişsin gidi. yine basladıgın nokta yine dibin dibi... bulutlarım üstünden luuup yeryüzüne, yerçekimine karsı duramıyor insan.
anam nerden girdim nerden cıktım yaw.. bir ben kıymet bilemedim siz bilin demediğim kaldı. ama hakikaten evden ayrıldıgı için ağlayanları gördükce su an cok kızıyorum elimde değil. şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler iki kuple lafım olacak sanırsam..
