hızlı konuşmak

kendimden yaşca büyük kimselerin yanında anlamadığım bir şekilde bende zuhur eden olaydır.
arkadaşlarımın yanında düzgün ve de tonlu, karakterli bir şekilde konuşan ben, aniden saçmalamağa başlarım.
misal şöyleyken diyalog;

yaşıt arkadaş- o ali hoş geldin.
ben- hoşbulduk kanka, ne haber?**
y.a.- iyidir işte senden ne olsun, görünmüyorsun ne kadardır, nerelerdeydin?
b.- memlekete gittim işte, biraz kaldım orada, sonunda geldim işte tekrar.
y.a.- iyi o zaman, neyse benim işim var şimdi, sonra görüşürüz.
b.- tabi görüşürüz, hoşçakal.

kendimden yaşca büyük bir kimse olunca karşımdaki, diyalog şu hale geliyor;

hüseyin amca- o ali hoş geldin.
ben- hoşbıldukhüsyinemcememketteydimiştegeldimburdayım.
h.a.- ne oluyor oğlum sana?
b.- heycanlandımhüsyinemce.
h.a.- oğlum iyi misin?
b.- nolsuniştememlekittengeldikitegeridöncez.
h.a.- itten gelmedik ama ite gideceğimiz kesin, adam gibi konuş lan, düzgün konuş!

ve hoşçakal demeden giden hüsyinemce...

ve biliyorum, okurken uykunuz geldi...

(bkz: hiçkmikolmadlanbuentry)