kendimden yaşca büyük kimselerin yanında anlamadığım bir şekilde bende zuhur eden olaydır.
arkadaşlarımın yanında düzgün ve de tonlu, karakterli bir şekilde konuşan ben, aniden saçmalamağa başlarım.
misal şöyleyken diyalog;
yaşıt arkadaş- o ali hoş geldin.
ben- hoşbulduk kanka, ne haber?**
y.a.- iyidir işte senden ne olsun, görünmüyorsun ne kadardır, nerelerdeydin?
b.- memlekete gittim işte, biraz kaldım orada, sonunda geldim işte tekrar.
y.a.- iyi o zaman, neyse benim işim var şimdi, sonra görüşürüz.
b.- tabi görüşürüz, hoşçakal.
kendimden yaşca büyük bir kimse olunca karşımdaki, diyalog şu hale geliyor;
hüseyin amca- o ali hoş geldin.
ben- hoşbıldukhüsyinemcememketteydimiştegeldimburdayım.
h.a.- ne oluyor oğlum sana?
b.- heycanlandımhüsyinemce.
h.a.- oğlum iyi misin?
b.- nolsuniştememlekittengeldikitegeridöncez.
h.a.- itten gelmedik ama ite gideceğimiz kesin, adam gibi konuş lan, düzgün konuş!
