bugün

30 ağustos zafer bayramı

içim o kadar dolu ki diğer yazılarım gibi uzun uzun yazmamaya karar verdim.
yalnızca tek bir şey söyleyeceğim.
oğlunun şehit haberi acısı ile kazanılan savaş zaferi mutluluğu gibi iki zıt duyguyu aynı anda yaşayan hisseden analarımızı düşündükçe o nasıl bir kuvvettir o nasıl bir imandır diye sorgularken buluyorum kendimi. ve şimdiye bakıyorum vatanı satanları mı ararsın para için analarını satanları mı, bir avuç toprağı peşkeş çekenleri mi, ülkemizi bölmek için ellrinden geleni yapan terör örgütlerini mi.
hala anlayamıyorum o tarihlerde tüm dünya resmen işgal etmiş ülkemizi birlik olmuşuz. şimdi ise birbirimizi yiyoruz. anlamıyorum anlayamıyorum... *