hevesle okuyup, götümü kaynak alarak bir yazı da ben yazacaktım ki, sigaramın kalmadığını farkettim. dedim, ineyim aşağıya. sigara alayım. yolda giderken kendimle hasbihal edeyim, güzel bir yazı yazayım. merdivenlerden aşağıya inerken alt katta bir kalabalık vardı. birşeyler çıkarıyorlar evden. eşya sandım. kolay gelsin dedim. herkes yüzüme baktı, -"ne diyon lan sen.." tadında..
gittim sigaramı, çikolatamı aldım. aynı yol güzergahını takip ederek apartmanın önüne geldim. bu sefer ambulans vardı. yukarı çıkarken aynı kalabalığın, bir battaniyeye sarılı iki görevlinin omzunda taşıdığı birşey daha farkettim. cesetti lan bu. rosetti der gibi oldu ben de çaktım. neyse, geriden gelenlere -"başınız sağolsun" diyerek evime girdim. geçtim bilgisayarın karşısına. başlık, kuran ı hz muhammed in yazmış olma ihtimali. evet. keşke yaşasaydı da, battaniyeye sarılı kişiye sorsaydım, son nefesini vermeden.
bazen reyting kaygısı güderek, inanılmaz işlere imza atanlara şahit oluyorum. gaybi iman dediğimiz, sorgudan münezzeh olarak iman ettiklerimizi karıştırıp, karşımıza çıkıveriyorlar. arkadaşım, inanmıyor olabilirsin. ki, inandığını düşünüyorum. sırf şuraya başlık açıp, dinci-ateist tartışması oluşturma amacı nedir? biliyorsun sen de, bir gazla başlığa girilip hararetli cümleler kurulacağını. çok iyi biliyorsun ki, entarileri okurken bıyık altı gülüp, vicdanının sorgu sual ettiğini. dimi?
ihtimali değerlendirmek, konu hakkında olumlu görüş verenlerin doğmadığı, sıçıldığı ihtimali ile eşdeğerdir nazarımda. böyle demiş erenler.
