ilk sesini duydum, sonra kendini gördüm. en sonda ruhunu. her zaman yanımdaydı, zor anlarımda desteğini esirgemedi benden. bu lanet olası şehirde tanıdığım nadir güvenilir insanlardan oldu.
kimi zaman mık'ta o bir türlü bulamadığın şemsiyelerin altında,
bir nakliye kamyonunun ön koltuğunda,
tıka basa dolu bir minibüste bol soğanlı köfte-ekmek yerken,
elimizde çamaşır torbaları, gecenin bir yarısı dağ başında mahsur kalmışken,
benim gazımla geldiği dandik bir konserde,
veyahut çok sevdiği bir sanatçının konserini izlemek için konuşlandığımız beleş tepede,
sabahın ilk ışıklarına kadar sevmediğimiz tipleri çekiştirirken,
ya da ev sahibimin elini öperken...
her zirveden sonra diyorum, "bir daha gitmeyeceğim." diye. ama sonra aklıma geliyor oby'yi de böyle bir vesileyle tanıdığım.
bu diyarlardan gittiğimde, "bu şehrin her şeyinden nefret ediyorum." demek yerine, "süper insanlar da tanıdım, oby mesela.." diyeceğim.
bana ne gideceksem bu ülkeden,
bitecekse bitsin şu lanet okul-- laaan!
korkum yok, içim rahat, huzurla dolu,
çılgınlar gibi eğlendik senle zirveler boyu -- ferhat göçer virüsü saldırıda!
yüzümdeki kahkahanın nedeni sen,
aldığım her efes'i sebebi sen -- etkili bi virüs programı biliyor musun oby?
sözlüğe bir daha gelsem oby,
arar bulurum yine sana mesaj atarım, adminliği değişmem en dandik entry'ne,
burdan gidene kadar senle takılırım. -- nerden buluyorsun böyle ciks programları hocu?
