anlamsız cümlelerimin öznesi hep sen, anlamlı cümleleriminkiler ise ikimizdik sen ikimizi ikiye bölünceye kadar.
senden sonra ben anlamsızlaştım ve beni öznesi sen olan cümlelere mahkum ettin.
gittin diye kızmıyor, gelme ihtimalini düşünüp sevinmiyorum.
nasılsa hep aklımın br yerinde olduğunu, içimin tıka basa seninle dolduğunu biliyorum.
bakıyorum da boşa yazıyorum sanırım.
meğer gitmemişsin, meğer içimde saklanmışsın sadece.
senin dokunduğun kalemle yazıyorum şimdi. bu yüzden mi acaba mevzu sen olduğunda, kalemin kağıdın üzerinde senin benim içime aktığın gibi akması.
ama bu kalem bile veremiyor bazı cümlelere, alıp götürdüğün anlamlarımı.
bazen oksijen bile nefes aldırmıyor sensiz.
