sözlüğümüzün mini mini mehmet coşkundeniz'leri, doğrucu davut'ları tarafından "ya, öyle demeyin amaa", "yumuşak davranın onlara", "onların da canı var" diyerekten korunmaya çalışılan ağzı süt kokan bebeciklerdir.
onda bir psikolog, çeyrek sosyolog, beşte iki antropolog ve dokuz kök beş bölü yedi vantrolog olarak söyleyebilirim ki; kızını dövmeyen dizini döver sözü kimi zaman yararlıdır.
biz bu bebelerin yaşında; bırak abilerimizin çeşitli uzuvlarını, girintilerimizde kavramak suretiyle içimizdeki boşlukları doldurmak; onların gözüne bile bakamazdık. şimdiki gençler her şeyi uygulayıp öğreniyor.
işte bu gençlere, yaptıklarının ne kadar kötü bir şey olduğunu, yumuşak sözlerle anlatamazsınız. hiçbirmiz birer doğan cüceloğlu değiliz. asıl sert anlatacaksın ki, tutmaları ve ucunu kemirmeleri gereken şeyin abilerinin kalın ve damarlı uzuvları değil; 0.7 kalemleri olduğunu anlasınlar.
ben bunları uygun bir dille, ufaklıkların dikkatini çekecek şekilde belirtiyorum; ama sonunda manipülasyoncu, ajitasyoncu oluyorum. hayır bilmesem derim, "yoksa sen de mi bu körpelerin ıslak, ekşi, yapışkan ve şehvet kokan sıvılarını içine çektin?" ya da nebleyim, "liselilerin arzuyla titreyen vücutlarının üzerinde med-cezir yapan dalga senin denizinden mi çıktı?"..
bunları yazıyorum; çünkü genç kızlarımızın bu yaşlarda, vücuttan çıkan beyaz sıvılarla değil; kitaplarının beyazlıklarıyla daha haşır neşir olmalarını istiyorum. acı ama gerçek; onlar bizim geleceğimiz!
uludağ sözlük'ün provokatör şairi olarak bir de şiir yazdım sizlere çikitoplarım:
gel girelim uludağ'a
entry gir benim başlığıma
sana ayar verirdim ama
nick altın olmuş yalama
-----o------
