efendim uzunca süredir migros ta aglamak entry'si sebebiyle, sağolsun her okuyan arkadaş önce bana taziyelerini bildirip sonrasında da genelde kendi problemlerini anlatmaya başladı, belli bir süre sonra kendimi sözlüğün ilişkisel güzin ablası modunda buldum. işbu muhabbetler sırasında ilişkiler hakkında yaşanılan temel sorunun kişiler arasında yaşanan durum farkından kaynaklandığını gördüm. durum farkı, o an içinde bulunulan olgunluk seviyesi, hayattan beklentiler ve de yaşanmışlıklar'ı ihtiva etmekte.
işbu konuda çekilmiş en gerçekci ve de en süpersonik diyalogları, ayarları içeren filmlerden biri closer'dır sanıyorum. oyuncu kadrosu olsun, yazarı olsun izlenmesi gereken, ve dersler çıkarılması gereken bir film kanımca. bir tek yönetmeni başarılı bulduğumu söyleyemem, ama olur öyle.
--spoiler--
film aslında satıraralarında büyümek ve olgunlaşmak ile ilgili, doktor abimiz her ne kadar film boyunca bir çok hatalı hareket sergilese de özünde ilkel dürtüleriyle hareket eden, olgun, güvenilir bir adamı işaret ediyor. bebek suratlı yazar abi ise henüz adam tanımına uymayan, duygusal, güvenilmez bir oğlan. bunların karşılıkları olan ablalarda da durum aynı, fotoğrafçı ablamız olgun bir kadın iken, garson ablamız henüz daha bir kız. (kadın, kız ayrımı olgunlukla ilgili olarak yapılmıştır, zarla falan ilgisi yoktur.)
filmin tüm öykü akışı bu durum farklarından kaynaklanıyor, aslında ilkel gözükse, aşk adamı olmasa bile, doktor abimiz tüm olayları kontol altında tutan, ve de aslında filmde tek kazanan. kazanmakdan kastım çok sevilmek ya da aldatılmamış olmak değil, fakat hem garson kızın ona gerçek ismini söylemesi, hem de fotoğrafçı ablanın aklı yazar abide kalsa da ona geri dönmesi, bunun ispatı, zira uyurken öpülen erkek, içten sevilendir.
garson ablaya gelirsek, onun aşk çocuğu yazar abiyi terketmesi çok normal, zira olgunlaşıyor ve onu büyüyememiş diğer kızlara bırakıyor. bu olgunlaşma da strip club'ta doktor abimizle yaptığı diyaloğun rolü büyük.
fotoğrafçı ablaya gelirsek, olgunlaşma döneminde bunu kabullenme öncesi son bir kaçamak yaşayan herkes gibi gidiyor yazar abiye, onun ahlaksız ve de uçarı olduğunu bilmesine rağmen değil, öyle olduğu için onunla birlikte oluyor, zamanı gelince de her kadın gibi aşkın yerine güveni seçiyor.
yazar abimizi çok eleştirmemek gerekir, zira ileride o da olgunlaşacak ve doktor abimiz gibi olacaktır. sadece fotoğrafçı abla henüz harcı değildir.
filmin bütününe dönersek, kişisel olarak beni en çok etkileyen sahne iş gezisinden dönen doktor abimizin "iş gezisinden döndüm ve beni evde bekleyen bir kadın var, artık büyüdüm" demesiydi. aslında eve girdiği andan itibaren bir terslik olduğunu hissetmesi, ve sormadan önce beklemesi, kontrollü delirmesi, hepsi çok başarılıydı.
alınması gereken dersler kısmına geçersek; öncelikle affedebilmek olgunluk göstergesidir, olgunluk zorla değil zamanla olur, hatun kişi güven ister, ilişkilerde ki sorunlara yüzeysel yaklaşmamak gerekir, akıllı insanların hep bir planı vardır.
bir de aldatılmanın yarattığı öfke sadece cinsellik kaynaklıdır.
--spoiler--
kişisel edit : çok uzun yazmışım, durmak bilmemişim, hepsini okumuş olan olursa şimdiden teşekkür ederim.
