konu itibariyle fransız edebiyatının en kült romanlarından biri.
lakin benim bir sıkıntım var: kara ve kızıl, vadideki zambakve madam bovary, şu an aklıma gelmeyen bir kaç örnek daha, neden hep, ' mutsuz kadın, çocuk yapana kadar eşine sadıktır, sonraları genç bir aşık bulur, sevilir, sever, ardından bu genç aşık bir şekilde kaçar ve madamlar intihar eder ya da ölür' bu üç klasik eserinde teması budur, neden fransız edebiyatı bunu bu kadar işlemiştir, merak eder dururum.
oysa rus edeiyatında da şu vardır; bireyin yalnızlığı, entellektüel ve ahlaksal açılardan toplumdan kendini soyutlayarak intihara kadar süren felsefi açılımlar ve kimlik bulanılımı. yani rus edebiyatı da sonucunda intiharla sonlanır, gorki , dostoyevski,vb. yazarların çoğu yapıtlarında olay budur.
ve ben bir aforizma kelam edersem şayet; tüm yazarlar aynı kitabı yazarlar.
