asıl adı ay'yorgi olan kilisedir. büyükada'da doğup büyüyen ve ada hakkında birçok kitap yazan fıstık ahmet lakaplı yazarın dediğine göre, "aya" kelimesi azizeler için kullanıldığından "aya yorgi" demek yanlıştır. rivayete göre kiliseye giden patike yolun arnavut kaldırımı ile değiştirmek veya asfaltlamak isteyen belediye başkanları ve çalışanları buna muvaffak olamamıştır.. bu yüzden o yol hala toprak ve engebeli şekildedir. anahtarlar, ipler, dilek oyuncakları vs. hepsi insanların para kazanmak için kendisine bir alan yaratmasından başka birşey değildir.. asıl kuralları; adaya faytonla bile değil, en başından tepesine kadar hiç konuşmadan, arkaya bakmadan, dua ederek ve azap yolu olan o patika yolu yalınayak çıkmaktır. ayrıca dileklerin gerçekleşmesi durumunda kiliseye en az 3 kez daha gitmek ve şeker- yağ gibi bağışların yapılması(bir nevi adak)dır. hoş kural da değildir bunlar, bir gelenektir diyelim.. önemli olan oraya gidip duaların asıl amacı olan yere iletilmesidir. birbirinden alakasız ve biraz da bana göre imkansız dualarımın peş peşe gerçekleştiğini gören biri olarak severim büyükadayı ve ay yorgiyi.. bende ayrı bir yeri vardır.
23 nisanın dışında eylülün 24 de aynı törenler yapılır orda. ama insanlar 23 nisanı bilir genelde.. ve inanılmayacak kadar izdiham olur kapısında.. bu kadar insan nerden geldi dersiniz! kuyruktan milim milim ilerleyip içeri ancak 3 saatte falan girebilirsiniz ve içerigirdikten sonra o yorgunluk uçup gider.. sırf kilisenin arka bahçesindeki manzar için bile gidilir.. şiddetle tavsiye olunur.
