türkiye cumhuriyeti

sabah sabah böyle çetrefilli bir konuya dalmak istemezdim. gerçi atasözünü bilirsiniz tavuk sersemken sikilirmiş. benim davranışım da sağda solda sıkça duyduğumuz bu atasözünün bilinçaltımda oluşturduğu iz olabilir. her ne kadar tavuk sikmek gibi bir niyetim olmasa da.

şimdi sadede gelirsek olayın aslı şu: biliyirosunuz cumhuriyetimizin bu yıl 86 ncı yılını kutlayacağız. her 29 ekimde bu sayı birer birer artıyor. ve biz 85 yıldır cumhuriyetimizin kuruluşunu coşkuyla kutluyoruz. cumhuriyetle bir sorunum olduğundan değil ama cumhuriyetin her yeni yaşı beni derin düşüncelere itiyor.

biliyorsunuz cumhuriyet kuruluşunda olmasa da daha sonra devamı olduğu osmanlı' nın mirasını reddetti. hatta reddi miras olayını daha da ileriye götürerek osmanlıyı elinden geldiği kadar kötüleyip kendi meşruiyetini, ki zaten meşrudur o ayrı bir mesele burada söz konusu olan jakoben ideolojidir, bu temele dayandırma yoluna gitti.

genç cumhuriyetin atatürk' ten sonraki ideologlarının!!! böyle yollara tevessül etmeleri mazur görülebilirdi. ama ne yazık ki ilk on yılında yurdu demirağlarla ören cumhuriyet çocukları o on onbeş yıldan sonra pek suya sabuna dokunamadı.

yaratılmaya çalışılan tektip cumhuriyet insanı projesi çuvalladı. iletişimin, ulaşımın ve başdöndürücü bir sosyal değişmenin sonucu olarak jakoben bir tavırla nasıl yaşayıp nasıl inanacakları nasıl ibadet edip nasıl düşünecekleri (yada düşünmeyecekleri) dikte edilen geniş halk kitleleri defalarca memur burjuvazisinin egemenliğine baş kaldırdı. bazen bu başkaldırış yağlı urganla ucunda bazen de mgk toplantılarıyla bastırıldı.

lakin bu noktada geniş halk kitlelerinin sözkonusu hassasiyetini farkeden takiyyeciler peydah oldu. arkalarına aldıkları halk desteği, dış destek ve finansal destek sayesinde cukkalarını hiç olmadığı kadar doldururken milletin menfaatlerini de onarılmaz biçimde yaralamaktan zerre imtina göstermediler.

netice olarak geniş halk kitleleriyle aralarındaki çatışmayı çözemeyen jakoben cumhuriyet ideologları 85 yılda reddettikleri osmanlı nın en kötüsü ayarında bir devlet, siyaset, bilim ve sanat insanı yetiştirecek sistemi kurmayı beceremediler. oysa reddettikleri osmanlı en kötü zamanında bile atatürk gibi bir şahsiyeti yetiştirmeye muvaffak olabilmişti.

tabi birinci tayyiple fazıl say' ı saymazsak.