en sevdiğim kitaplardan biri. kurgusal olmayan bir kitap için bunu söylemek çok zor benim için.
ateist manifesto olabilecek başlıkları bölümleri var ama tanrı düşüncesini olgunlaştıran bölümleri de var. şu an kitabı arkadaşıma verdiğim için örneklendiremiyorum.
cioran inanılmaz çarpıcı bir metin ortaya koymuş. mental olarak sağlam hissetmediğiniz bir zamanda okumamalısınız. hatta çarpıcı demek az kalır tokatlayıcı.
ezberden söyleyeceğim aklıma kazınmış çok pasajı var, şu da hamlet'in kafatası sahnesini hatırlatıyor his olarak:
"giysi bizimle hiçlik arasına girer. vücudunuza bir aynada bakın, ölümlü olduğunuzu anlayacaksınız. parmaklarınızı kaburga kemiklerinizin üzerinde bir mandoline dokunur gibi gezdirin: mezara ne kadar yakın olduğunuzu göreceksiniz. giyimli olduğumuz içindir ki ölümsüzlükle böbürleniriz. bir kravat takıldığında nasıl ölünebilir?
bir şapka taktığınızda ana karnında günler geçirdiğiniz ya da solucanların yağlarınızı tıka basa yiyecekleri kimin aklına gelir?"
