Bugün yine 3 senemin geçtiği, her karesini ezbere bildiğim, sonsuza kadar yuvam olacağını sandığım evin karşısında sigara içtim. balkonda salon sandalyeleri vardı belli ki temizlik yapılmış. önce ben çıkarır içeriye alırdım o sandalyeleri. neyse hafiften yağmur vardı salonda loş bi ışık, film izlerken açtığımız ışık. dedim yağmur yağıyor belki içeriye almak çıkar biraz bekleyeyim ama çıkmadı ben gidene kadar, sanki biri kulağına fısıldamıştı o geldi sakın çıkma diye.
Nereye kadar bunu sürdürürüm bilmiyorum ama eğer bunu okursan hep aklında olsun asla sana zarar verme veya rahatsız etme gibi bi şey geçmiyor içimden, tırnağın kırılsa ben hissederim.
kısaca "çöp torbası" gibi hissediyorum. iş bitine kadar evde sonra sokağa atılmış gibi.
