kopuk kopuk dusunceler her yerde. yetmiyor güç birlestirmeye. sepete dolusturmaya calisiyorum, olmuyor. delikmis sepet. zaten karincalarin oldugu yerde kalmazlar saglam sepette. evimde kendimleyim.sanki oncesinde baskasi'ylaymisim gibi. karincalarin kocaman bir yuvasi var burada. okudugum kitapta satir aralarindalar, okudugumdan bir sey anlamiyorum, tekrar tekrar okuyorum, olmuyor. film izliyeyim diyorum, ekranda belirince karincalar odaklanamiyorum filme. yemek yemege korkar oldum, tabagima gelirler diye. degistirmek lazim, kurtulmak lazim kopmuslardan, birlestiremeyeceklerimden. degisim iyidir degil mi? piyangodan buyuk ikramiyeyi kazanan adam geliyor aklima. ikramiye sonrasi evi yaniyor, babasi oluyor, bindigi ucak issiz adaya dusuyor ve adam 'degisim iyidir derler, iyi degil' diye haykiriyor issiz adada. degisim iyidir. gidenlerden mi olmak lazim? ani degisikliklere bunye dayanmiyor artik. sevmiyorum ani'leri. ani krizlere dayanmaz kalp daha fazla. sakin, yuvarlak, huzurlu parklari seviyorum en cok ben hala. ama orada da karincalar dolaniyor agaclarda. harekette guzellik var mi? koca sehre karisiyorum, bir muzedeki tablonun uzerinde karincalar. cik kucuk bir dag sehrinde sevdigim insanlarin yanindayim, arka sokaklarda karincalar. cik cok sevdigim bir sahil kasabasinda denize bakiyorum, masamdan karincalar geciyor. cik cik cik nerede bu guzellik? ben hareket ettikce etrafimdaki her sey agir cekimde hareket ediyor sanki. cevremdekilerin konusmalari agirlasiyor, bir kismini yakalayabiliyorum sadece zaten. insanlar agir agir yuruyor. gozlerim karincalandi. en kotusu koca bedenim giderek agirlasiyor, gucum iyice yetmiyor karincalardan kacmaya. etrafimi sarmis sigara dumanim. ani bir hareketle sonduruyorum. etrafimdaki duman yalan oluyor olmasina da kafam hala dumanli. gerci ne yalan degil ki yasama alanini iyice kisitlayan karincali dunyada? karincalar uredikce uruyor, cogaldikca cogaliyor; bilinc akismaz oluyor, buz tutmus sular. tuz doksem yaramaz ise, artik cok gec, biliyorum. olan beynime oluyor. iflas. karincalar kar yas ugultu ses kucukken yok denecek kadar azdi karincalar evimde. onlari nadir gorusumde hayalgucumle birlestirip saklambac oynardik. saklandim mi bulamazlardi beni bir daha. rahatsiz edemezlerdi... canimi sıktıklarinda ise oldururdum karincalari. kucuk ayse vardi, babasina cocuk nasil yapilir diye sorar. babasi gece iki kesmesekeri yastiginin altina koyarsin sabah cocuk olur der. ayse harekete gecer, gece yastigina seker icin gelen karincalar ayse yi isirinca ayse uyanir ve soyle der: -sizi öldururdum karincalar ama ana yuregi kiyamiyorum. her gece yastigima da geliyorlar. benim yuregim dayaniyor dayanmasina karincalari oldurmeye de gucum yetmiyor. kahretsin. susun artık.
