Genç yaşta, aniden kaybettiğimiz.
Rahatsızlığı bile yokken ilk rahatsızlığında vefat etti gitti. Çok sevdiği annesiyle kavuşmaya gitti.
Vefat ederken tek başına olduğunu, ne kadar korktuğunu düşündükçe içime bir ağırlık çöküyor.
Fenalaşıp aracı park eder pozisyona getirerek vefat edişin.. keşke yolun ortasında bıraksaydın dayım da, erken fark edilseydin. Ama işte demek ki vadenin bitmesi denen olay bu.
Hayatımda tanıdığım en güvenilir Fenerbahçeli insan vefat etti. Hem de en koyusundan. Evinin duvarındaki Fenerbahçe yazısından aracının arka camına yapıştırdığı Sarı lacivert kalplerine kadar..
Ne zaman zora düşsem koşarak gelen zaten az sayıdaki insandan birini kaybettim.
Geriye sadece ölümünden birkaç saat önce girdiği WhatsApp son görülmesi kaldı.
Kendi halinde bir adamdı, hırslı değildi, ekmeğini yedikten sonra fazlasında gözü olan bir adam hiç olmadı, başını sokacağı bir evi olsa yeterdi ona.
Bir zamanlar Deli gibi intizar, Orhan Gencebay, ferdi Tayfur şarkı ve filmlerini severdi.
Holigan gibi maç izlemez ama tüm ligleri takip ederdi.
Siyasi gündemi takip ederdi ve bilinçliydi.
Gece 11'de şehrin bir yerinde araçsız kalsam çıkar gelirdi hemen yanıma. Çocuklarından ayrı tutmazdı beni sağolsun.
ismi selada okununca, mevlitte okununca bile garipsiyorum. Vefat etmiş gibi gelmiyor hala.
Ailenin belki en matrak adamıydın.
Sana takılırdık bol bol. Artık kime oturmaya gideceğiz, kime takılacağız, kimle olacağız bilmiyorum.
Seni yılda birkaç gün dışında memleketten hiç çıkaramadık.
Yakın iki büyükşehirde daha iyi işler bulmamıza rağmen hiç terk etmek istemedin memleketini.
Ve yine memleketine defnettik seni.
Ruhun şad olsun.
Mekanın cennet olsun dayı, Allah'a emanet ol. Vefat ettiğinde "kimsesiz kaldım" diyerek ağladığın anneanneme de selam söyle. Hepiniz Allah'a emanet olun.
