Geçmişte hakikatin izini süren insanlar vardı. Cesurdular, yalın ayak yürüdüler. Varlıklarını bir güç aracı değil, insanlık için bir vesile olarak gördüler. Onlar, toplumları değiştirdiler. Ama bugün? Bugün işler değişti. Artık adalet arayışı, cesurların değil; soğukkanlı bir organize zekanın elinde yükselmek zorunda. Çünkü mesele artık tek bir ülkenin, tek bir sınıfın, tek bir halkın sorunu değil. Küresel ısınmadan gelir adaletsizliğine, ırkçılıktan toplumsal çürümeye kadar her şey birbiriyle bağlantılı. Ve bunların üstesinden gelmek için yalnızca farkında olmak yetmez; cesaret ve strateji gerekir. Ama kim yapacak bunu? Masanın başındakiler mi? Güldürmeyin.
Bugün dünyayı sömürenlere bakın. Onlar, zenginliklerini insanlığa karşı bir silah gibi kullanıyor. Ve biz, onların hikayelerini okuyor, onların reklamlarını izliyoruz. Eleştiriyoruz, “Bu böyle olmaz,” diyoruz. Ama sonra ne yapıyoruz? Bir kahve daha alıyoruz, bir video daha izliyoruz. Gerçek şu ki, tarih eleştirenlerin değil, dönüştürenlerin hikayesidir. Eyleme geçmeyen farkındalık, yalnızca tarihin rafında tozlanan bir nottan ibarettir.
Yeni bir dünya mı istiyorsunuz? O zaman bu dünyayı yazacak bir program lazım. Ama öyle bir program ki, insanı, doğayı ve teknolojiyi aynı masada buluştursun. Dayanışmayı yeniden örgütlesin, adaleti ete kemiğe büründürsün. Öyle bir program ki, sistemin dişlilerinin arasında ezilenlerin sesini tüm dünyaya duyursun. Ama kim yazacak bunu? Dünyayı elleriyle şekillendiren birkaç dürüst insan mı, yoksa ekran başında eleştiri yapan biz mi?
Unutmayın, tarihin tanığı olmak yetmez. Tanıklar, sonunda unutulur. Ancak onu değiştirenler, sonsuza dek hatırlanır. Adalet, güzel bir söz değil. inşa edilmesi gereken bir mirastır. Ve bu mirası inşa etmek, yalnızca cesurların harcıdır. O halde susmayı bırakın, sessiz çığlığınızla o çarkları kırmaya başlayın. Çünkü başka bir dünya, bu dünyayı değiştirenlerin ellerinde filizlenecek.
