çocukken üzüldüğünüz şeyler

sarı bir kedi vardı arka bahçemize dadanmıştı. ona, annemden gizli et, peynir, süt, tavuk...artık elime ne geçerse verip beslerdim. artık onunla kanka olmuştuk, her gün geliyordu bende besliyordum. yaz geldi, bizimkiler evi badana yapmaya kalktı, her yer her yerde. salonun ortasına eşyalar toplanmış, işçi evi boyuyor. karşı komşu anneme seslendi: "bir kedi yavrularını sizin eve taşıdı", arıyoruz arıyoruz bulamıyoruz. annemin yeni aldığı beyaz saten koltuğa bu benim sarı kedi uzanmış, altı yavrusunu koynuna almış emziriyor. annem kediyi görünce çıldırdı, kediyi ve yavrularını alıp evden çok uzak bir yere bıraktı. ona yalvardım, anne nolur apartmanın bodrumunda dursunlar, orada ben beslerim diye.. dinlemedi. sonradan haber aldım, bir yavrusunu alıp oraları terk etmiş. diğer yavrular ölmüş. çok üzülmüştüm.