bugün

uzun süre sözlüğe girmemek

1 yıl 8 aydır sözlükte yazmamışım, eski yazdığım entry lere baktım hiçbirini hatırlamıyorum ama hepsi çok güzel. O zamanlarda ilk işime girmiş hem gururlu hemde duygusal olarak kaybolmuş hissediyordum. Şuan ise biraz işe yaramaz biraz kel ve hala kaybolmuş hiçbir yere ait değil hissediyorum. Sanırım pek birşey değiştirememişim, keşke dediğim ve hayaller kurduğum ne çok şey varmış.

Yağmurlu bir istanbul gününde mesai saatleri kadıköy sokakları kalabalık değil. Karşıdan elindeki kitapları kafasına siper ederek sevimli birisi geliyor. Bu gelen hem aşık olduğum kadın hemde benim iş ortağım. Çok zeki, nazik ve sevimli bir hanım. Onu gördüğümde Dünya nın en şanslı kişisi gibi hissediyorum, parlak gülüşü gökyüzündeki kara bulutları adeta bir kılıç gibi yarıyor. Güzel yüzü sokağı aydınlatıyor.

Sarılıyor selamlaşıyoruz, şemsiyemin altına giriyor ve hızlıca güzel bir kafeye geçip oturuyoruz. Bir tatlı bir yoğun aromalı kahve ve sonrasında yeni iş fikrimiz. Geçen 2 başarısız 3 başarılı start up geçmişimizden dolayı hem ayaklarımız yere sağlam basıyor hemde o tatlı heyecanı kaybedecek kadar tecrübeli değiliz. Harika işler yoğun çalışmalar, hayallerle dolu gökyüzü seyirleri bizi bekliyor.

Hey, henüz yaşıyorsun değil mi?