kahramanmaraş depremi

17 Ağustos 1999'da gece saat 03.02'de depremi yaşadığımda henüz 11 yaşındaydım. Ne olduğunu tam olarak anlamamakla birlikte, o günden sonra aslında hayatımın hiçbir zaman eskisi gibi olmayacağını kavramam zaman almıştı.
Öyle ki depremin ismini bile bir haftaya zor aklımda tutabilmeye başlamıştım.

Bugün Kahramanmaraş depreminin ardından 29 gün geçti. Ben oradaki çocukların düşüncelerini çok iyi anlayabiliyorum.

En ilginci de ne biliyor musunuz? Hayatı fazla anlamlandırmamak lazım. Birşey oluyor ve ölüyorsun. Ne yaşanmış olursa olsun, geride kalan herkes için hayat bir şekilde devam ediyor. Öyle de olmalı aslında. Öteki türlü hayat herkese ıstırap olur. Fakat yine de ne bileyim, insan her zaman önemsenmek istiyor. Fark edince bu acı gerçeği, bir daha hiçbir şey, hiçbir zaman eskisi gibi olmuyor.

Ben 1999 depreminde 11 yaşındaydım.
Ruhum 45 saniyede, 45 yaş ilerledi.

Şimdi orda, vefat edenler de var elbet de kurtulan ve hayatına devam etmek zorunda olan çok çocuk beden var. işte onların sadece bedeni çocuk.
Ruhları kaç yaşında onu da Allah bilir..