sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

arada kalmış bir kuklaydım.

ne siyah ne de beyaz. bir gri. ne cehennem için fazla günahkârdım ne de cennet için seçilebilecek bir melek. bir araf.

hiçbir zaman kendim olamamıştım sanki, iplerimi çoktan ellerine geçirmişlerdi ve kurtuluşum için sonunda hareket edemeyeceğimi bile bile o ipleri kesmeliydim.

kurtuluşum ölümümdü. suskunluğumsa en konuştuğum andı. duygularım yalnızca kabzasını kullanabileceğim bir silah, mantığım hançer.
elimdeki her şey değersizdi. hayat denilen savaş alanında bunlarla hayatta kalamazdım.
mahkumluğa mahkumdum.

ben o tertemiz sayfadaki göz zevkini bozan noktaydım. belki de bomboş bir defterde sayfanın herhangi köşesine sıkıştırılmış ve büyük harflerle yazılmaya değmeyecek o kelime. Bir şairin çöpe attığı, yarım kalmış şiir de olabilirdi insan. Öyleydim belki de, Bilmiyorum.

Her şey bir saçmalıktı, Dünya ise kurallarını bilmediğimiz ve oynamaya zorlandığımız oyunun sahibi.
Püü dünyaya.