yalnızlık

Tek başıma otururken masama geldi ve; ‘insanlarla arana koyduğun mesafe seni giderek daha da yalnızlaştırıyor, böyle yaşamaya devam edersen gerçeklik algını kaybedersin ve bunun telafisi olmayabilir. dedi!

Yüzündeki zoraki gülümseyişi, gözlerini kaçırarak kamufle etmeye çalıştığı sahte özgüveni beni tahrik etti. Kendimi tutamdım; ‘Her şeyin farkındayım, sizin iğrenç gerçeklerinize ayak uydurup, kendime olan saygımı kaybetmemek için için böyle yaşıyorum zaten.” dedim. Kısa ve gergin bir sessizlikten sonra; “Yanlış anladın ben senin iyiliğini istiyorum” dedi. Kadehi kafama dikip; “Özür dilerim bir zamanlar, hesapsızca her isteyene verdiğim için tükendi, bu yüzden sana iyiliğimi veremeyeceğim; fakat sen yine de germe kendini, söylediklerim o kadar da kötü değil hatta sizin gerçekleriniz diyerek seni de insan yerine koydum daha ne istiyorsun göt!” dedim ve sonra konuyu kapattık…