iki arkadaş bir sihirbazlık gösterisine gidiyor. Mesela david copperfield in gösterisine.
gösteride copperfield testere ile ikiye biçiliyor, çin seddinden içeri geçiyor, özgürlük anıtını yok ediyor ve havada uçuyor. Birinci arkadaş çok etkileniyor ve onun doğa üstü güçleri olduğuna inanıyor. Hatta onu seyircilerden birçoğu da destekliyor ikinci arkadaş ise bunların göz yanılsaması olduğunu ve aslında onun da senin benim gibi bir insan olduğunu söylüyor. Çünkü aklını kullanıyor ve testere ile kesilen bir insanın hayatta kalamıyacağını ya da bir insanın uçamayacağını biliyor. Testere ile kesme numarasında aslında iki ayrı insan olduğunu, uçma numarasında ise gözle görülmeyen halatlar olduğunu aklen biliyor ve anlıyor.
Birinci arkadaş da ispat istiyor, hani ikinci kişi ya da çelik halat nerede göster, gösteremiyorsan ben haklıyım diyor.
Aynen öyle de, Allah insana en büyük nimet olarak aklı bahşetmiş. Evet çocukken herşeye hayret ediyoruz ama zamanla bu hayret etme işi kayboluyor ve sanki her şey normalmiş gibi geliyor.
Bir arkeoloji ekibi kazı yapsa ve 30-40 tane taşın üstüste konulduğunu görse hemen: "burada insanlar yaşamış" ve orası sit alanı olarak tescilleniyor. Neden? Çünkü 40 tane taşın nizami olarak herhangi bir zeki varlık müdahalesi olmadan bir araya gelmesinin imkansız olduğunu tecrübeleri ile biliyor. Birisi kapınıza iki tane basit çizgi çekse, çarpı işareti atsa hemen polise gidip bunu yapanı bulmalarını istiyorsunuz. Neden? Çünkü o iki basit çizgi tesadüfen bir araya gelemez.
işte inkarcılar da şu koca kainattaki nizamın arkasındaki gücü anlamak istemiyorlar. Kimisi gözümüzle görmeden inanmayız diyor, kimisi tesadüfe, kimsi de evrim diyor.
isteyen istediğine inanmakta elbette serbesttir ama sihirbazın halatlarla uçtuğuna inanmayan, onun uçma yeteneği olduğuna inanan insanların, bunun böyle olmadığını, aslında arka planda başka bir güç olması gerektiğini aklen anlayan insanları küçümsemesini ben kabul edemiyorum.
