çocukken her başı sıkıştığında anne diye ağlayan erkeklerin; 'adam' olunca ilk çocuklarının annesi eşlerini dövdüğü, sonra her kafası attığında yine analara sövdüğü 'erkek adam'ların ülkesi burası..
adı bazen öksüz kardeşlerine sahip çıkan abla'ların, bâzen ölen kızından yâdigâr torunlarına analık eden anneanne'lerin, diğer yarısına tamam olan teyzelerin, eşinin vefatıyla omuzuna annelik yükünü de sırtlanan baba'ların, anne olmanın sadece insanlara değil türlü mahlukata da has olduğunu türlü fedâkarlıklarla hatırlatan hayvanların, atarlı ergen öz evlâdının 'anne beni rezil ediyorsun' serzenişle belki cehàleti belki zamanın gerisinde giyinişi belki de üzerine yapışmış gâribanlığın fukaralığın etkisiyle örselenen, en az o hasta olan, annelik meslek olsa kabirde emekli olacak olan ve de en az yediği hâlde en çok o doyan & en eski giyindiği hâlde en yeni görünmeye çalışan içinde fırtınalar & dışında yalancı bir bahar taşıyan annelerin günü bugün..
ve bugün en çok; gayrı ağlayanın yalan ağladığı o dövülen, itilip kakılan, küfürlere özne edilen, hor görülen annelerin günü..!
velhâsıl satılacak onca şey varken anası satılır her gün bir şeylerin , oysa hakkı ödenmez bir ömür; anne karnında dâhi atılan tekmelerin..
