Bir hatada silip atan bir kisilik tipi degil infj. O daha cok intj’ye uyan bir tanimlama (mesela michael corleone buna iyi bir ornek). Infj’ler bir hatani gormezden gelir, ikinci, ücüncü, hatta onuncu hatani da gormezden gelir. Sonunda bicak oyle bir yere dayanir ki onbirinci hatanda bayramlik agzini acar ve bir daha yuzune bakmamak uzere siler atar seni hayatindan, sanki daha once hic tanismamissiniz gibi. Bir daha ulasamazsin ona. Kapisina dayan, telefonunu gece gunduz caldir, acmaz. “Door slam” deniyor buna mbti literatüründe. Sahsen bunu bir kac kez yapmisligim var. Hic saglikli bir davranis bicimi degil. Insanlarin, caninizi sıkacak bir hareket yaptiklarini ilk hatalarinda dile getirip iliskinizi kurtarabilecekken islerin boyle dallanip budaklanmasina izin vermek akil isi degil. Evet, keske butun insanlar senin kadar dusunceli davransalar, “acaba bunu soylersem karsimdakini incitir miyim” diye daha sık dusunseler, ama malesef dunya oyle bir yer degil. Hepimizin kafasi farkli calisiyor, ki mbti de tam olarak bunu irdeliyor aslinda. Konusarak halletmek gerekiyor bir cok seyi. Bunu idrak etmemiz lazim. Sorunlardan ve gerekli tartismalardan bu kadar kacmamamiz lazim.
