derdini kimseyle paylaşmayan insan

bir zaman önüme çıkan herkese herşeyimi anlatırdım. belli bir süre sonra karşı tarafın bana acıdığını görmek tuhaf bir dinginlik veriyordu. '' aa bak işte buna böyle haksızlık yapmışlar, ne kadar mağdur'' diye düşünmeleri bana tuhaf bir dinginlik veriyordu. sonra biraz tecrübelendik bu hayatta, yaş aldık. iyiyim felsefesine dahil oldum. soranlara iyiyim, bir sıkıntım yok diyorum. esasında da yok zaten. kimseye birşey söylememenizi öneririm.