derin analizlerimi bir bir sıralarken umarsız bir çocuk gibi,
bb krem indirimdeydi muadili desen hep para, tuhaf işler.
james hetfield öven, albert camus öven ekşici ibneler gibi
boyna gırgır, saçma sapan fikir deryası, çıkışlar hatta inişler...
güzel kızlar sıçmaz. sıçmadığı gibi cihat da yapmazlar. mom jean giyerler ki ben onu geçen haftaya kadar porno kategorisi zannederdim. ben kim miyim? ben senim.
öğle yemeğinde x bir hayvanın etini yediğinde keyfi yerine gelen erkek bireylerin anası bacısı ne kadar bayanı varsa alaçatı tatiline çoktan rezervasyon yaptı bile. bize uzak, bize yabancı. sahi bu amına kodumun mekanlarını bilmeyen bayan tanıyor musunuz?
garsonu müşterisinden havalı mekanlar rehberi gibiydim; kapris dolu, kompleks dolu bir saç şeklim vardı. ve kollarımda dövmeler ruhumu yansıtıyordu. ruhumun yansımasına şahit olmak isteyen var mıydı peki? işte o da sikimde değildi ve ben erken boşalıyordum. onu da umrumda değilmiş gibi davranıyordum. ama işte vardı öyle şeyler. durup düşünmüyordum bunları hiç. çünkü hayat boştu ve hızlı yaşamak gerekiyordu. hızlı hızlı yaşıyordum bir bistroda. komi olarak.
finansal krize, sermaye piyasalarına, felsefi akımlara, edebi metinlere filan itibar etmezdim. ben diyorsam etkili bir şekilde derdim. ve bastırırdım tüm yazılı yayınları. bir iki sayfa okusam hemen alıntılardım bir de. alıntılamayacaksam niye okuyordum ki. 13 saat otobüs yolculuğu yaparsın da akşam on beş dakika mola verilen dinlenme tesisinin marketinde yarak kürek bir yayın evinin boktan çevirili sherlock holmes'ünü alırsın. iyi lan dersin, kısa kısa hikayeler. gidene kadar okurum...
gidene kadar okurdum. okuduğum için mutlu olurdum. ve bu kadar kolay mutlu olduğuma sevinirdim içten. bir an geçmişimi filan gözden geçirmek hissi gelirdi. gelirdi ya, hemen de giderdi aksi gibi. saat 23:00 olmuş, koridor ışıkları kapatılmış, yolcular uyukluyor... işte tam otuzbir çekme saatleri!
güzel kızlar neden cihat yapmazlar anlatayım. çünkü güzeldirler. güzellerin dini imanı sıkıntıdadır hep. neye dayanarak mı bunları söylüyorum? o da bende kalsın.
bilmek inanılmaz acı veriyor bazen. bilmemek de öyle.
