umut ışığım

jenifer lawrence'nin en güzel olduğu film bu sanırım. ya ben ağlayan kadına hiç dayanamıyorum. içim hemen eriyor ve ne derse okey demek istiyorum. yeter ki ağlamasın benimde içimin parçalanması dursun. yönetmen de dibine dibine girmiş amk. full ağlatmış minnoşumu. gerçekten hayran kalıyorum kadına. mimiklerini ısırmak istiyorum. zaten parıl parıl teni var kadın her an yeni seks yapmış gibi geziyor, inanılmaz. en güzeli bu ya. bu kadar ünlü olması tesadüf değil. bakış dayı. bakışları hep bir şey anlatıyor. en sevdiğim.

filmin beni yakaladığı bir diğer nokta öfke krizleri. öfke krizinin nasıl bir dert olduğunu yaşayan bilir. filmde çok iyi anlatıldığını düşünmüyorum ama gerçekten öfke anında o uğultu sesi ve seslerin birbirine girmesi güzel betimleme. öfke sorunun güzel bir yanı var. hayatta neyin sizin için değerli olduğunu kestirmeden anlıyorsunuz. başınıza bir şey geliyor ve öfke krizi geçirmiyorsanız demek ki önemli değil diyorsunuz ve birazda önemli olsa bile sikinize takmıyorsunuz. ama sizi krize sokacak bir şey olduğunda bunun sizin çok önemli olduğunu anlıyorsunuz ve bir daha yaşanamaması için çaba gösteriyorsunuz. 25 yaşına kadar bu belayı taşımış ceremesini çekmiş biri olarak yıllardır hiç yaşamadım. neyin beni sinirlendireceğini çok çok önceden kestirdiğim için hiç farkında olmadan önlemini alıyorum. deneyin.