civciv

civciv konusu açılınca hep hüzünlenirim. 5 yaşındayken rahmetli dedemden civciv istemiştim. dedem ağlayıp sızlanmama dayanamayıp civciv aldı. çok mutluydum. ailenin tüm bireylerine, arkadaşlarıma civcivimi gösterirken köpeğimiz aslana (evet köpeğimin ismi aslan isim patenti bana ait) doğru civcivimi yaklaştırdığımda aslan bir anda civcivimi yedi. ne yapacağımı şaşırdım dondum kaldım resmen. dedem de beni sakinleştirmeye çalıştı. 2 yıl atlatamadığım üzücü bir olaydı. o yüzden civciv lafı açılınca hep duygulanırım çocukluğum aklıma gelir.