Gülseren ( ecem erkek ) in oyunculuğun hakkını; her bir mimiği, tonlaması, vurgusu ve vücut dilini ustalıkla kullanmasıyla misli misli verdiği eşsiz bir film, harikulâde bir dram arası komedi.
gülseren'in babası ölümle gırtlak gırtlağa gittiği anlarda allah ile konuştuğu; tanrıya bir şeyler söylemeye çalıştığı o an beni bitirdi!
ciğerimi söktü aldı, yetmedi çıktı üzerime tepindi..
gayriihtiyâri döküldü dilimden cümleler; "sus artık be Gülseren, sus be kadın, bitirdin beni" dedim de dinlemedi..
gözyaşlarımın ilk fitilini o dakika ateşledi, ilk damla epey tutundu kirpilerime ama korku ve sevgi arası konuştukça peşi sıra döküldü diğer damlalar da..
sonra zâten çok geçmeden kronik dünyevi dertlerim de çaldı kapıyı, yüklendiler kale kapısına ; yüreğimin en düzenli / en düzensiz ordusunun neferleri hücum ettiler gözbebeklerime. acemice ve oluk oluk ama dolu teçhizatlarıyla mühimmatlarıyla hazır nazır düzenli askerler gibi.
yüreğimde ne varsa yaş olup aktı gözlerimden, meğer içimde yağmur sonrası açacak bir gökkuşağının habercisiymiş anladım; gülseren..
meslek hayatına atılacağı ilk iş görüşmesiyle güldürdü zirâ; bana gökkuşağının her rengini ziyâdesiyle hissettirirken toprak kokusu sonrasında..
ben hiç ateşböceği görmedim meselâ, muhtemelen göremem de bundan sonra..
ama hayatta kendiniz olabilmek için vereceğiniz her savaşta bir ateş böceğiniz de ben olurum;
yüreğinizin her isyan ateşi kıvılcımında.
doyasıya gülmek, katılasıya ağlamak bir yana, en azından bir kez bu filmi izleyin; sürekli başkalaşanlar, öteki'nin renklerine kara çalanlar, hayata kendi penceresinden bakmaya çalışanların camını taşlayanlar ve beriki'nin bin zahmete içinde yaşatmaya çalıştığı çocuğa ısrarla yetişkin kıyafetleri giydirmeye çabalayanların inadına!
demem o ki, kendinize bir armağan vermek ve iç dünyanızı bir süzgeçten geçirmek isterseniz muhakkak izleyin ve de beraber gülüp ağladığınız kim varsa hayat ağacınızın dallarında; onlara da izletin.
teşekkürler; bu film için kim görev almışsa, kim görevini lâyıkıyla ve hakkıyla yerine getirmişse.
