4. Okuyuşumda bitirdiğim kitap. Daha önceleri bitirmememin sebebi, kitapta belli bir noktaya kadar gelip dahasını okumak istemediğim için o noktayı bitiş olarak kabul etmemdi. O noktaya kadar her şey “acıma”, “merhamet” ve “vicdanın kararsızlığı” temasıyla işlenirken; o noktada işler değişiyor.
Konu olarak çok üst düzey olmayan bir roman ama Zweig’ın kendini tamamen yansıttığı, muhteşem bir eser. Çoğu kitapta ana karakteri veya yan karakteri sahiplenir, içselleştiririz. Bu kitapta ise hem hofmiller, hem edith hem kekesfalva hem condor... hemlerin bitmeyeceği şekilde içselleştirilen, her karakteri ayrı ayrı kişinin iç dünyasında yaşatan bir kitap. Özetini okuduğunuzda romantik bir roman havası verse de kesinlikle değil. Okumayı sevenlere şiddetle tavsiyemdir.
