Normaldir. Kendini değerli zannetmek kadar normal. iki hal de gelir gider arada. Değerli olmadığını kabullendiği zaman insan, osurduğunda bile doğaya ve varoluşa katkıda bulunduğunu düşünüp kendini değerli hissedebiliyor. Çok pratik ve kolay bir tedavi gibi değil mi! Değersiz olduğunu kabul etmesi için insanın, sahip olduğunu düşündüğü, değerli zannettiği her şeyden vazgeçmesi gerekiyor. En azından kafada. Toplum bireyleri için oldukça zor bir iş.
Değer toplumsal, sosyal bir olgudur. insanın kendisine ait olamaz, insan özgürleşip doğada kendini değerli kıldığında, basit her oluş törenle ve ayin yapar gibi yaşanmaya başlar, insan bu ağırlığa katlanabilmek için yeniden, önce kültürü, daha sonra canlılar ile birlikte toplumcukları oluşturmaya başlar ve emek gizemli bir şekilde çıkar gelir, aslında var olmayan bireysel değerinizi size bağışlar..
Emek yücedir (kutsal kelimesi ile birlikte bu kelimeden hiç hoşlanmıyorum.) insanlar değerli olmaya da başlasalar, yozlaşmaya da başlasalar, emek çürüdüğü ölçüde toplumlarıyla birlikte çürürler. Aslında bu yüzden yozlaşmaya müsait Olan kutsallık anlayışının yerine materyalistler, emeği koyabiliyorlar sanırım, neyse konu dağıldı..
Hepimiz birer hiçiz! Felsefeye de, psikolojiye de, sosyolojiye de, siyasete de, bu noktadan başlamak gerek.
