30 yaşında bekar kadın

açıkçası bu biraz zor bir durum. 27 yaşındayım. hiç evlenmedim. bunu düşünmedim ve düşünmüyorum da. anne olmak da istemiyorum.

aslında zor olan kısım bu değil. etrafınızdaki insanların sizi hatalı, defolu, kırık, bozuk, kesin bir sorunu var, gibi saçma sapan sıfatlarla yaftalıyor oluşu. neden evlenmemişim şimdiye kadar? neden evlenmeyi düşünmüyormuşum? sevgilim de mi yokmuş? varsa onunla neden evlilik düşünmüyormuşum, yoksa neden sevgili yapıp evlenmiyormuşum? acele etsem iyi olurmuş, yaşım da geçiyormuş. iş işten geçermiş yoksa. evde kalırmışım, kız kurusu muymuşum?

iş hayatının içindeyken bütün bu sorulara cevap vermek zor. sevgilim var desen, ne zaman evleneceksiniz? evlenmeyi düşünmüyoruz desen, aaaa niye ki sevgili sevgili nereye kadarmış.

herkesin hayatınız üzerine sizden çok fikri var. insanlar dedikodu yapmak için malzeme arıyorlar. nereden aşağılasam nereden bel altı vursam diye fırsat kolluyorlar. kaç yaşına gelmişim artık sahibim belli olmalıymış. sanki evcil hayvan sahiplendiriyor pezevenk..