Büyülü gerçekçilik, 1960 ve 1970 yılları arasında Latin Amerika’da popüler olsa da kökeni Latin Amerika’da 1930’larda olan bir edebi harekettir. Büyülü gerçekçilik, tuhaf olanın her gün bir şey olarak sunulduğu bir anlatı türüdür. Daha doğrusu, tekilliklerin, tuhaflıkların ve tuhaflığın normalliğin içinde yer aldığı gerçekliğin gözlemlenmesine dayanan bir anlatıdır.
Uslar Pietri, Latin Amerika büyülü gerçekçiliğini diğer görünüşte benzer estetikten kavramsal olarak ayırmakta ısrar ediyor. Hatta The Thousand and One Nights gibi eserlerde veya şövalye romanları türünde bir öncül görenlerden bile ayrılıyor. Venezuelalı yazar için büyülü gerçekçilik, alıntı yapılan örneklerde olduğu gibi gerçekliğin alternatif bir dünya yerine geçmesi değildir. Büyülü gerçekçilik, yazarın olağanüstü olarak nitelendirdiği mevcut bir fenomeni tanımlar.
Uslar Pietri’ye göre büyülü gerçekçilik, Latin Amerika’da baskın olan Latin Amerika romantizmi, modernizm ve kostümcülük akımları gibi tanımlayıcı ve taklit edebi bir geleneğe yanıt olarak ortaya çıkıyor. Yazara göre, bu akımlar Latin Amerika gerçekliğinin karmaşık evrenini henüz ele geçirmeyi başaramadı. Bunun yerine büyülü gerçekçilik, modernist estetiğin “kaçış fantezisini” olduğu kadar, görgü edebiyatının resimselliğini de sorguladı. Yazar, büyülü gerçekçiliğin bir icat olmadığını, daha ziyade bir tanıma, “tuhaf bir durumun portresi” olduğunu söylüyor
