En sevdiğim Sagopa parçası idi. (Terapi'yi unutmuşum)
Halen de öyledir.
Beat ayrı, sözleri ayrı güzel.
Hatta nakarat geri kalan sözlerin yanında sönük kalmıştır.
''sen ne biçim bir mevsimsin, ısınmam imkânsız
donmamak neyime, titrememek çok zor
rüzgârların buzdan serin, tadı eksik meyvenin
ne senle aşka dalmak kolay ne senle hayallere
kursağımda düğümlenir laflar sana içimi açmak istedikçe
sen ne kadar anlarsın ben anlatmak istesem de
tedirginlik var üzerimde yakalar kaçmaya yeltendikçe
tenim giderek aşınır mendillerim eskidikçe
günlerden zindanlar biriktirdim, hatırladıkça seni içlerinde hapis yatıyorum
hepsinin içi ayrı zulüm
işte böyle geldik buraya dek
sen bir gamsız bense deli bir gözü pek
tam yığılmak üzereyken bekledim ya senden destek
şimdi düştüm ve kafamı vurdum düzgünce düşünemiyorum pek
bütün bunlara ek, benim aşkım saf ve sek
sade ben varım ve sen de sade benle bir tek
ya sende hep ben miyim tek
keşke bir tek ben olsaydım sende tek
ama biliyorum uzaklaşıyor kalbindeki benden zerreler tek tek
sensin benim en zor savaşlarımda çelik yelek
bu güçsüzlüğe güç yetirmek inan beni aşan bir şey
yaptıklarını bilip hâlâ senden caymamak garip bir şey
bana dokunma, yanımı senle doldurma
isteksizce bir teklikle kalmalıyım yalnızca.''
