kimilerinin çöp olarak gördüğü şeyi bir hazine olarak görebilmektir bence. benim en çok hoşuma giden ise eşyanın, yaşadığı asıl döneme dair onu elinde tutan insana fikir vermesi, üzerinde tahmin yürütmeye açık olmasıdır.
bir zamanlar yaşanın kaygıların, sevgilerin, üzüntülerin ve onları tadan insanların artık olmayışı veya yaşlanmış olması da yaşattığı çok garip bir histir.
etimolojisinden kimse bahsetmemiş, bari ben bahsedeyim bu arada. sözcük -tabii ki- yunancadan gün anlamına gelen "emeros"tan gelmekte. bu kökten ephemeros => "günlük*" anlamına gelirken ephemeron da ömrü bir günlük olan mayıs böceği anlamına gelmekte imiş.
