dünyanın en güzel şeyidir. ayrıca en büyük pişmanlığım bunu olmamaktır. yaşamasam da giden arkadaşlarımın anlattıklarından, fotoğraflarından hep öyle gördüm yani. batıda çalışan bir öğretmen olarak her gün aklıma tükürüyorum. doğuya gitmem gitmem diye o kadar diretmeseydim keşke. düzenli, kendi halinde bir yerde çalışırdım. az öğrencim olurdu, istediğim gibi eğitirdim. eğitim aşkıyla, minnetle gözlerimin içine bakarlardı. batıda ise durumlar tam tersi her gün başın ağrıyor. bir yandan veliler bir yandan idare bir yandan çocuklar yükleniyor. üstelik bulunduğum yerde çocuklarda öğrenme isteği yok denecek kadar az. ne veli ne de öğrenci sana saygı duymuyor. son 6 ayda 6 çocuk tekme tokat üstüme saldırdı. birkaç yara aldım. 2 veli şahsıma hakaret etti. 2-3 tanesi ise arkamdan dedikodumu yaptı. sonra gel de sev !
