kendine iyi bak

ilk duyduğumda; yanılmıyosam -tamamiyle sallıyorum- 9-10 yıl önceydi, kulağıma çok karizmatik gelmiş olan veda cümlesi. o kadar ki; sırf sınıfın en güzel hatununa karizma olsun diye, ondan ayrılmadan 15 dk önce unutmamak için, içimden "kendine iyi bak diceksin, kendine iyi bak diceksin, kendine iy..." diye tekrarladığım ama ilk başlarda hep unuttuğum ve bu yüzden kendime çok kızdığım, yıllarca kullandığım ama kısaltılmısı olan kib ortaya çıktıktan sonra nedensiz bi şekilde acayip soğuduğum cümledir. zaten daha sonra binbir türlü türevleri çıkmıştır

(bkz: kendine dikkat et)
(bkz: kendine iyi davran)
(bkz: kendini fazla hırpalama)*

o yüzdendir ki en güzel veda cümlesi hoşçakaldır.