sadece ilk otuz saniyesine dayandığım film. belki sonrası iyidir bilmiyorum ama o otuz saniye eziyet gibiydi. bi film bu kadar mı dandik başlatılır yuh diyorum.. filmin başındaki fragmanlar yüzünden bu seyrettiğim şeyi yine bi reklam falan sandım. hani o ülker çikolata reklamlarında tren istasyonunda veda eden aşıklar falan vardı ya, hah işte en fazla o kadar samimiyeti olan bi sahneydi. yuh be kardeşim, bi daha cesaret edip devamını ne zaman izlerim allah bilir.
